Automatisering van maatpakken op basis van 3D scans

Partner: The Makers

Aanleiding

The Makers is een B2B bedrijf dat maatpakken levert aan retailers. De fabriek in Marokko produceert 1200 pakken per dag, waarvan 300 maatpakken. Om de vraag naar maatpakken en betere marges te faciliteren, wil The Makers dit aantal verhogen naar 600 maatpakken per dag, die voor klanten van The Makers worden geproduceerd.

Probleemstelling

The Makers heeft twee soorten standaard herenpakken: ‘regular’ en ‘slim’. Deze dienen als uitgangspunt voor alle aanpassingen. De daadwerkelijke ‘fit’ wordt aangepast aan de lichaamsmaten en voorkeuren van de klant, aangezien dit door elke klant anders wordt ervaren. Kopers kunnen het pak vervolgens op vele manieren personaliseren door de keuze van stof, voering en knoop, stiksels, enz.

In de huidige procedure brengt de detailhandelaar een reeks jassen naar de klant, evenals een doos met mappen met monsters van de stoffen, voeringen en knopen, waarvan het nadeel is dat het zwaar en volumineus is en daardoor voor hem/haar niet gemakkelijk te hanteren is. Daarnaast is er een toenemende vraag van gebruikers naar het digitaliseren van de ‘shopping experience’, waarbij een klant op een gepersonaliseerde en innovatieve manier productkeuze en aankoop vanuit huis (deels) kan maken. Ten slotte kan het digitaliseren van de extractie van lichaamsmetingen mogelijk veel tijd besparen en de nauwkeurigheid vergroten.

De onderzoeksvraag is:

“Wat zijn de voordelen en uitdagingen van het gebruik van 3D-scanning van de procedure voor het maken van maatpakken?”

Het doel van dit project was om de mogelijkheden te onderzoeken om lichaamsmaten te extraheren/schatten uit 3D-scanning of door middel van eenvoudig te meten, essentiële gegevens. Belangrijk is om erachter te komen hoe deze digitale metingen de meetnauwkeurigheid beïnvloeden in vergelijking met traditionele lichaamsmetingen (met een meetlint).

Activiteiten en taakverdeling

Het project begon met het maken van duidelijke afspraken over de leerdoelen en opzet. Het was belangrijk dat alle belanghebbenden op de hoogte waren van de huidige procedure van klant tot fabriek en hoe nieuwe technologie en informatica een rol zouden kunnen spelen bij het verbeteren hiervan. Er is een uitgebreid onderzoeksplan geschreven door het Fieldlab-team en de juiste hardware is aangeschaft. Volgens de projectvereisten werd de Occipital Structure sensor gekozen omdat deze voor dit doel voldoende nauwkeurig is en relatief lage investeringskosten heeft. Bij The Makers is een pilotstudie gedaan, samen met een kleermaker en een Fieldlab onderzoeker.

Taille metingen fysiek (boven) en virtueel (onder) van dezelfde proefpersoon

In deze pilot zijn zes proefpersonen zowel handmatig gemeten als 3D gescand. De scan procedure en kwaliteit zijn getest en wijzigingen in de procedure zijn besproken. De virtuele meetextractie werd gedaan met de software Anthroscan van Avalution. De standaard lijst van geautomatiseerde metingen dekte voor ongeveer 90% de benodigde lichaamsmaten. Aan dit standaard meetpakket zijn een aantal metingen worden toegevoegd.

Een loodrecht vlak maken voor het meten van de dijomtrek in Anthroscan

Een wijziging aan de scan procedure is het gebruik van een op maat gemaakt draaiplateau met armgrepen, waardoor de armen niet kunnen bewegen tijdens de scan. Hoewel de scan kwaliteit wordt geoptimaliseerd, vermindert het gebruik van dit platform de mobiliteit van de opstelling.

Draai platform met verstelbare handgrepen

Na de pilot zijn virtuele en fysieke metingen vergeleken. Geconcludeerd werd dat er nog zeer grote verschillen zijn, vooral in omtrekwaarden. Dit wordt vermoedelijk veroorzaakt door verschil in meetdefinitie (hoogte enz.) en effect van ademhaling en strakheid van het meetlint. Op basis hiervan zijn de meetinstructies geoptimaliseerd om consistentie te garanderen.

Kennisontwikkeling & deling

Binnen dit project is kennis ontwikkeld over operationele procedures in de mode-industrie (van klant tot patroonmetingen en productie) en is gebrainstormd over hoe automatiseringstechnologie sommige taken zou kunnen overnemen. De grootste uitdaging ligt in de discrepantie tussen fysieke en virtuele metingen. In toekomstig onderzoek moeten procedures en gedetailleerde instructies worden getest om de meetnauwkeurigheid zowel fysiek als virtueel te optimaliseren. De procedure voor dit projectonderzoek was zeer uitgebreid en zorgde voor veel valkuilen, die kunnen worden gebruikt in andere projecten met 3D-scanning.

Er wordt gekeken naar mogelijkheden om dit project door te zetten binnen het Fieldlab UPPS.